DE KLEPLICHTER

Colofon

Informatie over contact is hier te vinden

Informatie over het bestuur is hier te vinden

Informatie over het lidmaatschap is hier te vinden

Eigen informatie, bijvoorbeeld een verhuizing of andere gegevens wijzigen kan hier
of per mail naar secretaris@msg.utwente.nl

Informatie over de Redactie is hier te vinden
Geïnteresseerd of een leuk idee voor een stukje?
Mail de redactie!

Inlaatklep

Lieve lezers,

Een nieuw jaar, dus ook een nieuwe klep. Helaas niet zo’n mooi papieren dubbeldik exemplaar zoals onze kerstspecial. Maar toch hebben we weer geprobeerd een milieuvriendelijke (en budgetvriendelijke) digitale klep te schrijven vol goede verhalen. Al is een klep met een echte ‘Colour-Me-Arnie’ erin natuurlijk moeilijk te evenaren! Ik hoop dat jullie met het lezen van de horoscoop allemaal het jaar zijn gestart met goede nieuwe voornemens en dit zullen voortzetten om er weer een topjaar van te maken met de MSG.

Het weer begint al weer op te klaren, dus het hok zit de laatste weken erg vol met sleutelaars die hun motor weer rijklaar willen hebben. Ook ik moet er dit jaar weer aan geloven, een beurtje en nieuwe spiegels voor de Transalp. En voor de CB… Ach ik hoop dat ie dit jaar wel start en langer rijd dan 4 ritjes, het lijkt af en toe wel een Russische roulette met dat ding. Soms doet hij het weken super en dan ineens houd hij er spontaan mee op met steeds een andere oorzaak! Langzamerhand begin ik me toch af te vragen of een in elkaar geprakte CB weer een beetje veel liefde geven wel een goed idee was. Ach, het was in ieder geval leuk werk en ik lieg als ik zeg dat ik er veel van heb geleerd. Want volgens mij is het net als met leren voor een tentamen, je doet het een keer en na een half jaar ben je het alweer vergeten. Al is het schoonmaken van carbs zovaak gedaan dat ik dit nooit meer zal vergeten…

Komende tijd hoop ik weer iets meer te gaan rijden, want de binnenkant van mijn auto heb ik ondertussen al wel bekeken. Meer op de motor wordt nog wel een uitdaging met het doen van bestuur, een baan, een bedrijfje aan huis en natuurlijk weer een paar nieuwe kleps de deur uit gooien. Des te meer reden om even je kop leeg te rijden in de wind.

Liefs Nienke

Van de Voorzitter

Bob de Ovlov versus Noord-Amerika
Mijn laatste van de Vozi?

Met weer het moment voor een nieuwe kleplichter, en dus ook een nieuwe van de vozi, heb ik diep in de ideeen trommel gegraven, met als uitkomst, de roadtrip door Noord-Amerika tijdens de zomer van 2017, waarvan de gave route hieronder te zien is met een totale afstand van ongeveer 2000 miles (~3000 km)!

De trip begon in New York, waar na eerst het financiële district, Manhatten Island en het eiland park van te verkennen, de zoektocht naar vervoer begon. Helaas bleek dat in het Amerikaanse huur systeem het niet mogelijk is om mij te laten rijden (pas boven de 21 jaar kan je daar verzekerd huren), en dit zou de afstand rijden voor mijn moeder alleen niet echt prettig maken. Dus na wat onderzoek naar het kopen van een auto, het fixen van een Amerikaanse creditcard, en wat bezoekjes aan het Amerikaans RDW, werd besloten dat dit de optie werd, en dat we met een Temp-Tag (een kaart waarmee je een maand mag rijden op weg naar de uiteindelijke staat waar je hem permanent registreert) wij verzekerd en legaal de trip konden maken.

Aangezien de reputatie van de producten van GM niet echt spectaculair is, en aangezien de meeste betaalbare voertuigen op Craigslist bestonden uit kei-lelijke minivans en verroeste of kromme pickups met een geschat comfort van een zwoel moeras of een tractor, werd de keuze al snel gemaakt om op zoek te gaan naar een Volvo 850 of 740. Met een onverwoestbare reputatie en een relaxte boot achtige ophanging, een simpelheid waarvoor duct-tape en een hamer in 99% van de gevallen volstaat, en een redelijke beschikbaarheid van onderdelen in de VS

Zo begon het verhaal van Bob, een zwarte Volvo 740 in US spec, met bruin interieur, een redelijk werkende injectiemotor, een badge van de Volvo zelf voor het halen van de 100.000 miles (klok stond inmiddels op het dubbele), en een set schapenhuiden op de stoelen. Bob had een carrière gehad als figurant in meerdere reclames rond de regio van New York, en was een tijdje als gewone auto gebruikt door de eigenaar die hem voor de reclames had aangeschaft, die ook heel schappelijk de accu niet aan de lader had gelegd, waardoor hij hier met de hulp van een lokale aannemer werd ge-jumpstart om de rit uit New York te starten.

AFP PHOTO TIMOTHY A. CLARY (Photo credit should read TIMOTHY A. CLARY/AFP/Getty Images)

Met het enorm schappelijke verkeer in de spits van New York kwamen we erachter dat Bob best een rap karretje was in vergelijking tot de trage SUV’s , en met zijn ‘kleine’ afmetingen perfect overal tussendoor kon steken, waardoor de exit uit de stad redelijk soepel verliep. Rechts is de in-transit permit te zien, die je na wat gedoe kan krijgen als road-trippende toerist.

Na een flink stuk te hebben gereden en aan gekomen in een klein dorpje in New York state, bleek bob toch iets langer stil te hebben gestaan dan de vorige eigenaar suggereerde en liep de linker remklauw aan. Dit was binnen een uurtje gefixed, wiel los na het af te koelen met een fles water, en een wielijzer te lenen bij de lokale truck stop, en door de rem cilinder los te werken met een schroevendraaier, tot hij niet meer bleef hangen. Hier kan je ook goed zien dat in het land van de pickups een Volvo een klein schattig karretje is.

Met Bob back on the road, was het door de Noord-Amerikaanse bossen een mooie rit richting Quebec city. Ook hier kan je zien wat een strenge winter, te veel km’s weg voor de algehele kwaliteit van het asfalt doen, gelukkig maar, want met zulke rechte wegen, is soms de hulp om alert te blijven wel zo nodig.

Hierboven het kasteel van Quebec city, Château Frontenac, met zijn 605 kamers, dikke omheinde muur met kanonnen en de luxe uitstraling die in 1893 als doel had om rijke toeristen naar de stad te trekken.

Na een korte nachtstop met Bob in een old school motel met het gepaste retro interieur, het verkennen van de watervallen van de regio, en een korte stop bij Gramma’s voor een ijsje ergens in de middle of nowhere naast een tankstation, werd het tijd om door te knallen naar Montreal!

En dan wel via een kaarsrechte snelweg, met een uitzicht van …bomen.

Gelukkig viel er in Montreal een stuk meer te beleven, met een gaaf sky restaurant, een giga mall/bioscoop/snackbar in het midden van het centrum en een super bekend japans cheesecake restaurant waar een bestelling van 4 stukken je 4 volledige cakes opleverde, ach ja, ook weer ontbijt.

De cake van Uncle Testu ;p

Na al deze ophef, werd het Bob ook weer te veel, dus na zijn bibberende wieltjes weer uit elkaar te zetten voor een stuk minder sketchy stuurgedrag konden we weer verder naar één van de grote highlights van de trip.

De Niagara Falls waar we als echte Nederlanders de grens over fietste, om een biertje te doen in Canada, aangezien daar de alcohol leeftijd een stuk lager ligt, om vervolgens weer de Amerikanen te verbazen dat er ook mensen per fiets de brug over kwamen. Nadat mijn broertje kort maar krachtig met de woorden ‘About 2 hours ago’ de vraag om ons laatste bezoek aan Amerika aan de gewapende ambassade uitlegde, doken we terug richting het rustige hotel, waar het hele ontbijt op piepschuim borden en uit piepschuim bekers te krijgen was, bevestigende dat de goeie koffie van de Canadese Tim Horton voorlopig flink gemist zou worden.

Gelukkig konden we na het verblijf bij vrienden in Columbus door naar Pontiac, waar exact goed getimed Roadkill Nights plaatsvond, waar na een gesprek met Lucky Costa, een goed kijkje naar Stubby Bob; General Mayhem; Muscle truck en de Crusher Impala het kijken naar de dragraces begon. Na de afsluiter van de top fuel dragster met een subtiel volume van 150dB en een Ethanoldamp voor het hele publiek te hebben bekeken, was het tijd voor mij en mijn moeder om richting chicago te gaan met een busrit van 8 uur, mijn broer bleef achter bij zijn vrienden voor de rest van de vakantie, aangezien die nog wat weken extra had. Bob bleef hier ook achter, om later nog een roadtrip naar Florida en terug naar Ohio te overleven, nog steeds wachtende op de mogelijke roadtrip 3.0 van deze zomer.

Met het verkennen van Chicago werd het verdriet om het afscheid van Bob in verruil voor de Greyhound bus snel vergeten, met het onverwachts ontdekken van een bijna Europese mega stad, vol met gave hoekjes en hideouts.

Maar gelukkig herinnerde deze mooie foto’s ons eraan dat dit toch wel het ruwe Amerikaanse Chicago was uit de series, met een pand van de nu president en een steegje recht uit de misdaadseries.

Om het ‘Murica gehalte voor de laatste paar dagen nog even ultiem te pushen, vlogen onverwachts tussen de flats blauwe F-18’s op de volle afterburner, in het begin leek dit wat idioot, tot spontaan de hele stad richting het strand begon te lopen. Kennelijk was het de dag van de Chicago Air show, waarbij de meest idiote stunts met vliegtuigen werden behaald.

Met dit gave shot, was de reis toen ook helaas afgelopen, maar met enige hoop roadtript Bob aankomende zomer weer met dit keer een turbo en wat extra pk dwars door de bergen, voor het volgende avontuur!

Advertentie werving motorrijders voor de 47ste Batavierenrace

Help jij mee om het wereldrecord te halen met de grootste estafetteloop ter wereld?! Wil jij ervoor zorgen dat alle lopers veilig van Nijmegen naar Enschede lopen? Heb je altijd al een keer verkeer willen regelen of vind je het leuk om te doen? En tegelijkertijd ook nog met je motor door de mooie natuur rijden?
Dan ben je bij de Batavierenrace op de juiste plek. We hebben ongeveer 150 motorrijders nodig die gedurende de gehele race ervoor zorgen dat de hardlopers veilig langs alle wegen komen. Het houdt in dat je in één van de 5 ploegen onder leiding van een ploegleider een stuk route beveiligt. Je beveiligt dan een tijdje een gevaarlijk punt totdat alle lopers langs zijn gekomen. Vervolgens rijd je met je ploeg naar het volgende punt dat je gaat beveiligen. Tussendoor zorgt een verzorgingsploeg ervoor dat jullie pannenkoeken, koffie en thee krijgen.

Wat staat er tegenover? Een mooie trui van de Batavierenrace, een gratis medewerkersdiner, een gratis medewerkersborrel, gratis slaapplekken en ontbijt de volgende dag. Ook worden de benzinekosten die gemaakt worden tijdens de race vergoed.

Het enige wat je van tevoren moet doen is een verkeersregelaarsinstructie en examen afleggen, dit kost in totaal ongeveer 20 à 30 minuten en dit kan via internet worden gedaan. Hierover volgt meer informatie later in het jaar.

Als je mee wilt helpen kun je je registreren via de volgende link:
https://www.batavierenrace.nl/47/medewerker/motorrijder.html

Indien je al een account hebt kun je je via deze link officieel registreren als motorrijder:

https://www.batavierenrace.nl/nl/login

Voor meer informatie kun je kijken op www.batavierenrace.nl of mail naar l.kraamer@batavierenrace.nl.

Hopelijk zien we je op 10 en 11 mei 2019!

Zoals velen van jullie wel weten zijn Peter, Raymond en ik op het idiote plan gekomen om aanhangers achter onze motoren te hangen. Nu hadden we de makkelijke optie kunnen kiezen en gewoon een aanhanger kunnen kopen en gaan, right? Maar dat is natuurlijk niet hoe het werkt bij de MSG, wij zijn ze gewoon lekker zelf gaan beunen!

Na research op internet en lange Whatsapp gesprekken verder besloten we alle drie om een eenwielige aanhanger te gaan bouwen, want das toch veel stoerder, dat je bakkie ook mee leunt in de bochten. En zo begon het bouwen.

Mijn eerste idee werkte… een soort van. Simpel geveerd scooterwieltje, frame onder de toekomstige kist door en met een kruiskoppeling vast aan mijn motor. Na wat rijtesten over de campus leek dit prima te gaan, frame bleef mooi achter mijn motor, maar in snelle bochten wandelde het aanhangertje de bocht uit. Toen werd het tijd om een kist te gaan bouwen. Ik wilde er niet teveel geld in zinken, dus kocht het goedkoopste hout wat ik kon vinden en ging aan de slag. Uiteraard heb ik het kistje zo uitgemeten dat er in ieder geval 2 kratten pils mee kunnen.

Dit eenmaal op het framepje van de aanhanger gebonden leek het allemaal toch minder succesvol dan ik had gehoopt. De aanhanger wiebelde verschrikkelijk, was hoog, zwaar en het reed voor geen meter. Terug naar de tekentafel… Op aanraden van Arno heb ik voor versie 2 mijn kist maar een dragend onderdeel gemaakt, en mijn kist een plankje lager gemaakt. Het grote voordeel hiervan bleek dat mijn aanhanger een stuk stijver werd en het zwaartepunt heel erg omlaag kon.

Dit werkte stukken beter en de rijtesten waren ook fantastisch!

Nu was het tijd voor een laagje verf en het zorgen dat de aanhanger ook nog voldoet aan de geldende wetgeving. Gelukkig heeft het RDW hier een prachtig documentje vol met taal en stijlfouten (Ben ik ook geen ster in, ik weet het, maar voor een overheidsdocument…) waar ik in kon vinden wat er allemaal mag, moet en absoluut niet mag.

En zo staat het er nu dan bij. Er moeten nog wat kleine dingen gebeuren, zoals een spatbord en een likje verf aan de dissel. Maar eigenlijk ben ik wel zeer tevreden met mezelf, eindelijk weer eens een project goed doorgezet en uiteindelijk toch een mooi en nuttig resultaat! Nu maar veel rijden en oefenen met de aanhanger, en dan zie ik jullie met hemelvaart natuurlijk allemaal in Luxemburg!

Milko

De winnaar van de prijsvraag...

Ze zijn ondertussen binnen, bestellen kan. De prijzen zijn excl verzending.

Beschikbaar in het hok! Vraag er naar bij het bestuur of iemand van de promo.

Rob! Veel plezier met de mok! Hij komt zsm naar je toe!

Overgekookt

Heeeej, deze keer in de overgekookt een geweldig lekkere kans om van je restjes af te komen. De prei en zoete aardappels zijn goede smaakmakers die met veel ingrediënten mengen. Al met al een heerlijk stamppotje.

• 3 preien
• 900 gr zoete aardappels (oranje)
• 200 gr spekreepjes
• 2 uien
• 2 tl mosterd
• snuf zout en peper
• Restjes kaas en groenten waar je toevallig van af moet

Schil de aardappels en laat deze vervolgens 15- 20 minuten koken totdat deze zacht zijn. Snij ondertussen de prei en ui in stukjes. Bak de spekjes lekker gaar in een hapjespan of een andere diepe pan, voeg de uitjes en prei toe en fruit deze mee.

Giet de aardappels af en voeg de mosterd, zout, peper, kaas toe. Dit moet je even stampen en dan kan je vervolgens de prei, ui en spekjes uit de pan toevoegen en doorscheppen met een lepel. Ik had toevallig nog wat spinazie over en er doorheen gemengd aan het einde, smaakte goed :). Andere dingen die er erg lekker door zijn zijn bijvoorbeeld champignons, courgette of broccoli (dit wel even koken van te voren).

Van het eindresultaat had ik helaas geen foto meer, keurig van internet af gegapt dus.

Eet Smakelijk en Groetjes,

Junior!

Wist U Datjes

• De winnaar van de prijsvraag is Rob Wijsman!
• De eerste editie is een klein beetje laat.
• Normaal bevat deze editie de ALV notulen en introductie stukjes van het nieuwe bestuur.
• Gelukkig gaat dit in 2019-2 sowieso alsnog gebeuren!
• Er zijn al sleutel geruchten van een nieuw bestuur
• Deze hebben zelfs al hun naam onder mailtjes staan!
• De bata en Hemelvaart staan weer om de hoek!

Ledenlijst

Voor de actuele ledenlijst, klik hier!
Eigen gegevens wijzigen kan hier ook!

Agenda