DE KLEPLICHTER

Colofon

Informatie over contact is hier te vinden

Informatie over het bestuur is hier te vinden

Informatie over het lidmaatschap is hier te vinden

Eigen informatie, bijvoorbeeld een verhuizing of andere gegevens wijzigen kan hier
of per mail naar secretaris@msg.utwente.nl

Informatie over de Redactie is hier te vinden
Geïnteresseerd of een leuk idee voor een stukje?
Mail de redactie!

Inlaatklep

Lieve kleplezers,

De herfst is alweer begonnen. Al merken we daar nog niet zoveel van met onze korte broek in de tuin en wegzweten in je pak. Maar liever zweten in je pak, dan glibberen over de natte bladeren. Helaas heb ik nauwelijks kunnen genieten van een ritje met dit lekkere weer. Want ondanks mijn hele heftige ongeluk waarbij ik met een driedubbele salto van de motor ben gevlogen en mij aan een tak boven de afrond heb moeten vasthouden voor 3 uur lang, was ik nagenoeg ongedeerd ondanks een flinke jaap in mijn ringvinger. Geloof vooral de roddel niet waarbij ik knullig met een mes ben uitgeschoten toen ik twee bevroren kaasburgers van elkaar probeerde te halen… Maar goed, een zenuwbeschadiging heeft ervoor gezorgd dat ik tot nu toe nog niet weer heb kunnen rijden. Erg jammer, want ik kon eindelijk gaan genieten van mijn Transalpje.

In juni is het er namelijk eindelijk van gekomen en heb ik mijn grote meisjes rijbewijs gehaald. Nu kan ik eindelijk genieten van het echte grote werk tussen mijn benen. Al vond Arie, mijn rijinstructeur, dat ik soms nog als een stijf oud wijf reed. Gelukkig heeft hij dat er met een extra bochtenlesje op de Transalp er wel uit gekregen, waarna de chicken strips van mijn nieuwe bandjes al geheel waren verdwenen. Uiteraard moest de Transalp ingewijd worden met een weekendje bochten rijden. Luxemburg vond ik voor drie nachtjes toch iets te ver rijden, gezien ik die maandag als echte burger alweer om 6 uur mijn bed uit moest. Dus werd het na een paar daagjes chillen in Veldhoven op naar Winterberg.

Omdat ik nogal angst had dat mijn motor het zou begeven, mijn sleutelkunsten zich beperken tot een klein onderhoudsbeurtje en ik al ervaring heb met het uit de berm trekken van mijn motor, leek het mij een leuk idee om Yorick mee te vragen. Uiteraard alleen voor de gezelligheid en niet omdat ik een dag voor mijn vakantie nog spanbanden, een kniptang en kettingspray kwam lenen omdat ik weer eens o zo goed voorbereid op vakantie ging. Maar… ondanks dat mijn motor een oud besje is en ik totaal niet wist hoe goed ze het zou doen heeft ze wel bewezen dat het old school werk stukken beter is dan dat moderne spul van tegenwoordig. Want na elke stop stond ik blij te springen om weer mijn motor op te klimmen en weg te rijden terwijl Yorick een half uur stond te vloeken omdat zijn BMW niet wilde starten. Maar niet alleen de motor bewijst dat old school beter is. Want mijn op mijn tank geplakte handgeschreven routebeschrijving en op de borden lettende haviksogen bleken toch beter te werken dan Yorick zijn fancy navigatiesysteem en grote waffel over perfect kunnen navigeren.

Het fancy navigatiesysteem, en het domweg volgen ervan door Yorick, heeft ons midden door de binnenstad van Dortmund geleid met alle files en verkeerschaos van dien. Eenmaal vlakbij Winterberg hebben we vervolgens nog een half uur over 5 km gedaan door een wegopbreking waarbij het navigatiesysteem flipte en Yorick de omleidingsbordjes niet zag. Maar we zijn heelhuids aangekomen en hadden voor zonsondergang de tent staan. De volgende dag hebben we een leuke route gedaan, helaas weer met het navigatiesysteem. Volgens mij heb ik met een dagtripje nog nooit meer dan 10 u-bochtjes moeten draaien omdat we weer eens verkeerd waren gereden. Maar het was wel echt een hele leuke route, met stukjes waar ook niet veel verkeer was maar wel veel leuke bochtjes. Na een middag vloeken en niet lekker zitten op de motor kwam ik erachter dan mijn bandjes zo goed als plat waren. Dat verklaarde heel wat geglibber en gekut in een bocht. Dit was gelukkig vrij snel opgelost met wat lucht bij de benzinepomp, waarna Yorick weer een half uur stond te vloeken. Maar de rest van de vakantie hebben we heerlijk gereden en heb ik mijn tips van Arie mooi kunnen toepassen. Waardoor Yorick af en toe met zeer verbaasde blik zag dat ik al naast hem stond terwijl hij op me wilde wachten.

Desalniettemin was dit echt een top eerste motorvakantie: Sauerland is echt een aanrader voor als je niet zo ver weg wilt maar toch even een weekendje vol leuke bochtjes wilt doen. Voor het eerst in mijn leven vond ik dat een MSG’er te langzaam reed en ik heb ik hem met 150 ingehaald omdat ik eindelijk een motor rijd die zonder erop te huilen of verkrampen harder kan dan 130, en ik ben ook nog eens een meester der u-bochten draaien met een volbepakte transalp geworden. Wat wil een mens nog meer! Op naar de volgende vakantie.

Liefs Nienke

Van de Voorzitter

Van de Vozi 3: De evolutie van de sleutelaar

Hallo MSG’ers, dit keer zal ik wat vertellen over hoe het zo gekomen is dat, voor degenen die er ooit zijn geweest, mijn kamer tussen de empirisch bewezen 35-65% werkplaats is, inclusief wat mooie historie van mijn huidige ‘beun’-hok. Nu weet ik dat ik niet de enige MSG’er ben met een stapel onderdelen onder mijn bed. Van Wouter met een benzinetank onder zijn bed, Bram met een kamer vol brommerspullen, Tom met de Big-hoek en mijn broertje met een stellingkast vol turbo’s en cilinderkoppen. Toch mooi, die collectieve angst voor olieplassen op weg naar bed.

Waar het allemaal voor mij begon: met mijn vader in de cross, met als hobby het restaureren van oude Volvo’s, kon het bijna niet anders dan al vanaf mini-grootte je handen diep in een motor blok te hebben, elk weekend blubber met schroevendraaiers van de rolkooi af te schrapen, stalen pinnen uit Zweedse winterbanden te trekken (beste noppenbanden op budget) en om zelf alles wat je in handen krijgt goed uit elkaar te schroeven voor die paar extra seconden.

Al snel daarna had ik mijn eigen werkstekkie waar van alles gemaakt werd: bestuurbare tanks, drie versies van een elektrische gokart, battlebots, hippe displays. Zolang het maar in het schuurtje achter of op mijn kamer zelf paste werd er mee gewerkt. Aangezien aan je moeder uitleggen dat het best oké is om een olievlek of een vetvlek achter te laten op de nieuwe bamboe vloer een onwinbare strijd was, werd er vooral met de soldeerbout en hout gewerkt met, heel af en toe, een stukje aluminium er tussen.

Bekijk de highlights van het gokart project hier op Youtube

Toen ik eenmaal mijn diploma had gescoord en over kon naar het echte werk moest de inmiddels flink geescaleerde werkplaats ook mee naar Enschede. Er was echter een probleempje. Ik zat met 11m², waar eigenlijk geen werkplaats in paste. Gelukkig kon er wel een wandje in, die in de schuur achter ook wel even in elkaar kon worden geklust. Ietswat krap studeren en slapen, maar ja, je moet wat!

Met dit kleine hokje moesten de projecten natuurlijk meeschalen, dus het eerste 2-wielige project begon: de brommer uit ’62. Dit alles paste natuurlijk in onderdelen wel in een hoekje, maar voor het grotere werk was er een andere plek nodig. Die was snel gevonden: het hok van de MSG natuurlijk! Zoals de meesten die mij een beetje kennen weten: één project is natuurlijk veel te weinig naast je studie. Slaap komt een andere keer wel weer, dus het tweede project werd aangenomen in de vorm van de auto van Green Team Twente: het beunste topproject op de campus (destijds!?).

Rond het einde van het Green Team project (brommer zullen we het maar niet over hebben), kwam er de kans om te verplaatsen naar het een groter hok binnen het huis. Oud Secretaris Appel ging richting Arnhem en had 22m² inclusief olievlekken van de Aprilla en de CB beschikbaar, perfect dus! Met dit huidige stekkie werden de projecten ook groter, en ging het van schaal brommer door naar schaal Volvo, zoals te zien aan de motorsteun en de kratten vol bedradingsellende.

Hopelijk heb ik jullie hiermee een beetje kunnen hypen voor het creëren van een eigen sleutelparadijs en kunnen laten zien dat overal een werkplaats past zolang je maar durft. Heb je zelf een sleutelparadijsje en lijkt het je vet om dat met de club te delen, of andere vette projecten ook altijd welkom, knal even een mail/berichtje naar mij of onze Hoco, dan gaan wij er achteraan!

Groeten van de Vozi!

PS:

Voor diegenen die benieuwd zijn wat zich op dit moment allemaal afspeelt in mijn sleutelhok (op Volvo vlak): ten eerste vet (preview hierboven)!, ten tweede, gelukkig hou ik dat sinds kort aardig bij, zodat ik een beetje weet wat ik nu precies allemaal gedaan heb. Dus wil je weten waarom de vozi soms met een vetvlek op zijn voorhoofd komt opdagen? Volg deze link: https://forums.tbforums.com/showthread.php?t=345041

Fabs MSG Rally

Met team Brommerchaos!

Of ik zaterdag mee wil doen met de MSG rally, op de brommer, vraagt Ella op hokavond. Ik heb een brommer die mij elk moment dat ik erop rij het gevoel geeft dat ‘ie ermee stopt. De hele dag daarop rijden klinkt niet echt aanlokkelijk en lijkt zeker niet haalbaar. Maar toch heeft Ella met dit idee iets aangewakkerd: ik beloof er een nachtje over te slapen.

Eigenlijk heeft mijn brommer me nooit meer stil laten staan sinds ik ontdekt heb dat ‘ie in ieder geval blijft rollen als ik mijn koplamp zo min mogelijk gebruik. Dus waarom niet? Ik doe wel mee. Met opgepompte bandjes, een gespannen ketting en extra fietslampjes aan mijn brommer geknoopt rij ik naar de campus. Half 11, lekker tijdstip om te beginnen.

Mijn brommer is niet de enige met kuren. Als ik Ella ophaal hoor ik een geluid waarvan ik denk: dit klinkt echt niet oké. Het rochelt en schraapt (Ella’s brommer, niet Ella). En Ella’s MadAss slaat ook om de haverklap af. Langs Dirk. Ook een ralle MadAss, maar deze mag vooral niet langs de kant gezet worden door de politie. 110cc, geen achterrem en geen werkende, zielig hangende knipperlichten. Maar ook Dirk durft het wel aan.

Dus daar gaan we, op weg met onze geplande route van 160km.

Met een lage gemiddelde snelheid tuffen we door het landschap. Ik kan max 45/h, dus ik zorg voor het constante oponthoud. Bij bijna elk stoplicht zorgt Ella’s koppeling voor vertraging en Dirk… het gaat Dirk eigenlijk wel goed af, die hoeft alleen de politie te ontwijken.

In Enschede pakken wij wat puntjes op het liefdesbankje, de kerk, het standbeeld van de ganzen en een motorfiets bij Dirk op de patio.

In Eibergen vinden we een motorzaak met veel motoren en een meisje op een lesmotor: dat zijn alvast wat punten.

Bij een Appie gaat Dirk bijna full-CIOS: hij gaat wel voor de kaascroissants, maar energy drink gaat hem toch te ver. Ella en ik doen gewoon luxe met een Italiaanse bol met geitenkaas en worst. We genieten echt wel lekker van ons ritje: mooi weer, gezellig team en semi-onbetrouwbare brommers. Ondertussen lijkt het of alle drie brommers besloten hebben om steeds af te slaan, maar de MadAss van Ella is wel echt de winnaar.

We worden er ook steeds soepeler in om Ella’s MadAss weer aan de praat te krijgen: Ella zit op haar brommer; Dirk rent deze aan; ik kijk in mijn spiegel of Ella’s koplamp aangaat. Zo ja, dan rij ik weg met mijn gebrek aan vermogen, Ella haalt me langzaam in, Dirk rent terug naar zijn brommer en is er snel weer bij.

Ondanks onze snelheid gaat het behalen van geplande punten wel redelijk voorspoedig. Behalve het moment dat we naast de Varselring staan en de Varselring niet kunnen vinden. Maar wat wil je, alles lijkt op elkaar, je hebt daar supertraag internet, geen GPS, een onduidelijk landkaartje van het circuit en geen oriëntatiepunten. Gelukkig konden we de weg vragen en moesten we 10 meter verder rijden.

Het is op dat moment al half 5 en we zijn niet eens op de helft van de geplande route. We moeten wel over 3,5 uur in het hok terug zijn. Een snelle rekensom laat ons besluiten dat we maar ongeveer in een rechte lijn terug gaan rijden naar het hok. We laten die extra punten wel zitten. We zijn het enige brommerteam, dus we eindigen sowieso als laatste… We gingen toch voornamelijk voor de leuke rit en de gezelligheid en omdat we stoer zijn op onze brommers, en dat is zeker gelukt.

Op de terugweg pakken we nog wat punten omdat we een stuntman bij ons hebben. Een sticker op een echte molen en een stoppie op Ella’s brommer en wheelie op de mijne, allemaal door Dirk. Dat heeft nog leuke filmpjes opgeleverd met pogingen.

Het wordt steeds kouder en donkerder. We rijden tegen het Twentekanaal aan, Dirk gaat supersteil off-road naar beneden in plaats van over het fietspad. Bijna nog wat punten gescoord op ‘in het Twentekanaal’. We rijden langs het Twentekanaal naar Hengelo. Tijdens dit stuk zien we steeds minder en mogen we lekker glijdend door het mulle zand verder.

En dan rond acht uur worden we gebeld door de organisatie: waar wij uithangen? Ongeveer bij de McDonalds in Hengelo Zuid. We krijgen nog tot 20.10. Dat redden we dus nooit. Maar vol gas (voor mij dan) rijden we zo snel mogelijk naar het hok, waar we tot op het bot verkleumd aankomen. De andere teams zijn er al.

Wij eindigden als 2e. Stomverbaasd zijn we hierover. We konden niet zo ver van het beginpunt weg rijden, wat betekende dat onze opdrachten relatief weinig punten opleverden. Uiteindelijk toch nog blij kunnen zijn met een 2e plek. Wie had dat gedacht?

We hadden een erg leuke tijd, ik ben blij dat ik heb meegedaan. Plus, ik heb ook wel heel veel meer vertrouwen gekregen in mijn brommer, hij laat me in ieder geval niet staan. Rijden zonder problemen is luxe toch? Tot volgend jaar!

Fabienne en mijn brommie

Luxemburg 2016… nog 1 maand…

We stappen direct in de actie. Heb je het vorige deel niet meer in je hoofd? Hier kun je hem helemaal lezen en hieronder staat de foto van de huidige staat!

Het epische Luxemburg kwam helaas weer erg dichtbij. Geen werkend motor, geen geld voor een nieuwe motor, maar toen… een rearsider kwam op Motor-Forum langs. Ik heb een döner blok en vele interessante onderdelen kunnen opkopen, waaronder een ZX6R schokbreker. Een nadeel: hij moest uit Brabant komen. Ver onderin Brabant; Schijndel. Meevallertje: hij kwam regelmatig in Nijmegen voor werk.

Dit blok met enkele andere onderdelen samen met Printer (Wouter Woogterp) opgehaald. Zijn Suzuki Alto had ineens meer potentiële power dan ooit tevoren met een mooi V-blokje in de kofferbak. Even dachten we dat het best een toffe build kon zijn. In de auto hebben we ook besproken dat, mocht het lukken, we allebei met onze motor de overtocht naar Luxemburg gingen maken.

Eenmaal in Enschede het blok onder handen genomen. Eerst schoonmaken. Vervolgens alles even nalopen en hemels kleppen controleren, omdat je alle ruimte hebt in een uitgebouwd blok. Dit was allemaal nog mooi binnen specificatie, al dan niet ietsjes krap.

Op hokavond ging een verzoekje uit naar mensen die mij konden helpen met een blokwissel. Wouter (Prospekt) wilde wel helpen en zo hebben we het blok in één avond in de motor kunnen hangen. Ook de nieuwe schokbreker is geplaatst en de dogbones zijn goed ingevet. Pro tip van Wouter, want de meeste dogbones krijgen niet zo veel vet mee vanaf de fabriek. Andere Wouter gewaarschuwd (Printer), want we kunnen Luxemburg halen.

Episch gevoel! De motor nog vaak getest voor Luxemburg. Echter was het nog niet helemaal jofel. De motor begon te lekken één dag voor Luxemburg. De lekkage was de vlotterbak pakking. Maar ook de naaldhoogte waarschijnlijk, want mijn blok had ineens meer ‘olie’ in het blok, die was net vers, dus ik wist de hoogte. De olie rook naar benzine, maar gezien de tijdsdruk geen tijd voor een vakkundige reparatie. De vlotterbak pakkingen konden niet meer worden besteld en ik heb de gok gewaagd om Dirko plus oude pakking te laten fungeren als tijdelijke oplossing. Weer olie vervangen en een tooltje gemaakt om mijn tank af te sluiten wanneer ik langer dan 10 minuten moest stoppen; de tankaftopper.

Eindelijk Luxemburg!

Ditmaal met Printer naar Luxemburg toe op de vrijdag. Die ochtend nog even mijn voorbandje uit 1999 en achterbandje uit 2006 vervangen door hagelnieuwe Pilot Roadjes 4, uiteraard laten doen, want ik wilde wel echt naar Luxemburg.

De reis ging echt meer dan voorspoedig, blazend over de snelweg. Het ellendige asfalt van België heeft ons niet te pakken gehad; er zat een flink gat in de rechterbaan op de snelweg. Eenmaal in Luxemburg snap ik de hemelse associatie met het hemelvaartkamperen. Wat een asfalt en wat een club, jong en oud, lid en donateur! Gaaf!

Wij kwamen vrijdag laat aan en hebben nog even lekker kunnen eten. De tankstopper geïnstalleerd en gedemonstreerd. Niet te laat gaan slapen, want de volgende dag zou een goede tourdag worden. Zonder enige kennis van de omgeving, zonder navigatie, maar wel met een tof groepje mensen, hebben we Luxemburg verkend. Wat een wegen, wat een asfalt, wat een bochten, wat een uitzicht. Prachtig! Dit waren met recht de mooiste bijna 1000 km met deze motor!

Na Luxemburg toch nog weer aan het werk. De Dirko vlotterbakpakkingen en het doorlekken van benzine in het blok moesten verholpen worden. Het onregelmatige lopen heb ik niet kunnen oplossen, maar de motor had weer een goed beurtje gehad en stond er goed bij. Raymond’s tip voor een motor die kan uitvallen bij een stoplicht door dipjes, zet je stationair hoger! Dus sindsdien staat mijn stationair op 1500.

Met mijn reisgenoot van de eerste poging, Jos, heb ik het beloofde ritje gemaakt. Een rit naar de Fehlsemühle, als mijn motor het zou doen. Wat een heerlijk ritje was eindigde wel een beetje zuur. De motor verloor vermogen en klonk steeds meer als een trekker. Het regende, dus ik wist wel vrij zeker wat het probleem was. Gelukkig moest ik nog maar 10km naar huis. Een SV650 heeft de neiging om tijdens regen een SV325 te worden. Af en toe geeft ie dan nog een kick als de andere cilinder meedoet. Dit deed ‘ie ook in de inmiddels natte bochten, wat niet heel fijn is. Een SV325 heeft namelijk iets meer gas nodig om vooruit te komen. Jos kon erom lachen en ik ook wel toen ik weer thuis was.

Hierna heb ik een tijd lang doorgereden met een motor, die wel redelijk in orde was, des MSGs.

Ondertussen heb ik nog wat problemen opgelost. Een ovale ketting vervangen, met nieuw, groter achter tandwiel. De carburateurs verwisseld, schoongemaakt en de naalden gecontroleerd. Gesynchroniseerd. Je raadt het al, dat onregelmatig lopen van het begin is nooit echt opgelost. Het stationair opschroeven en op hoge toeren rijden zorgde voor weinig uitvallen, maar hij moest er toch aan gaan geloven. De sporadisch dip. Uiteindelijk beredeneerd dat dit het elektra moest zijn: de ontsteking of mijn CDI. Zonder moeilijk meten een setje bobines gekocht en verwisseld. Bam! Opgelost! Hij start nu ook als je ernaar kijkt, in plaats van de moeite die het hiervoor kostte.

Nu is het tijd voor upgrades, een nieuwe spanningsregelaar is pas preventief gemonteerd en een setje progressieve voorveren staat klaar om gemonteerd te worden. En nu olielekkages oplossen. Een deksel lekte olie en een keerring bij het voortandwiel lekt, vermoedelijk door een te strakke ketting. Wat heel goed door de ovale ketting heeft kunnen komen.

En Luxemburg… MSG’ers maken je er mee gek, hebben spannende verhalen, episch verhalen – en alles klopt. Luxemburg is enorm leerzaam, prachtig om te rijden, gezellig en je moet je hoofd er wel bij houden! Tot daar?

Blij dat ik weer (lekker) rij!

Door Ivo

Baard en van Boven

Baard en Van Boven, bekend van hokavonden, hebben de ondankbare taak om de motoren van waarde leden te beoordelen op essentiële MSG kwaliteiten. Zij zullen hierbij de onmiskenbaar Twentse zienswijze, zo eigen aan de MSG, toepassen op de reviews. Hierdoor zullen deze reviews veel interessanter zijn voor MSG’ers dan die in de bekende bladen. Met een gezamenlijke rij- en MSG ervaring van 16+ jaar en met een totaal van 13+ motoren en 1 tractor in bezit te hebben (gehad), hebben zij een unieke kijk op wat een motorfiets geschikt maakt voor een MSG’er.

Aandachtspunten zullen onder andere kratmogelijkheden, beunvriendelijkheid, onderdelen beschikbaarheid en poser-waardigheid zijn maar ook all-time classics als ‘doet ‘ie het ook als 50% van de cilinders uitvalt?’ of ‘hoe hard kan je nog door de bocht met 1 bar in je banden?’.

Verdorie! Door omstandigheden kan Van Boven moeilijk een motor rijden (iets met sumo-worstelen en een hersenschudding) en dat is toch wel lastig als je samen een column schrijft waarin je motoren reviewt. Gelukkig kwam Nienke Douwenga op een hokavond met het geweldige idee om dan maar een zijspan te lenen, dan kan Van Boven gewoon relaxed in het bakje zitten. Wat een uitkomst dat er nogal wat van die apparaten binnen de club rondzwerven.

Na Voorberg z’n span te laten afvallen wegens het gebrek aan goede zitplaats voor Van Boven, en Norp z’n span te laten afvallen wegens het gebrek aan een motorblok, kwamen we uit bij Thomas Maas. Hij heeft sinds kort een Ural-bakje aan zijn BMW hangen, compleet met eigenbouw bakbevestiging. Dit klonk als het soort sketchiness waar wij wel goed op gaan bij Baard en Van Boven!

Afbeelding 1: De motor voor deze Klep, een BMW R60/6.

BMW R60/6 met Ural-zijspan

Specs

Cilinderinhoud                                     – 600cc

Motor                                                  – 4-takt luchtgekoelde boxer

Kleppentrein                                       – 2 kleppen per cilinder, OHV met stoterstangen

Versnellingsbak                                  – 4 versnellingen met droge plaat koppeling

Vermogen                                           – 29.5 kW/ 40 pk

Benzine capaciteit                              – 24 l.

Nat gewicht                                        – 210 kg

Zit-test (Van Boven)

Vaak kan ik wel redelijk snel vrienden met motoren worden. Meestal heb ik na een minuut of 10 wel de grollen van een motor door en kom ik er makkelijk op weg. Zo niet met de BMW R60/6 van Thomas. Wat ik er ook mee probeer, ik snap niet hoe Thomas zo verschrikkelijk snel kan zijn met dat onding.

Een paar jaar geleden heb ik al een keertje het privilege gehad om in Luxemburg de motor van Thomas uit te proberen. Nadat ik hem een hele dag bijna met de cilinders aan de grond had zien rijden vroeg ik me af wat voor mirakelse motor het was dat hij zonder al te veel zichtbare moeite zo hard ging. Dat was een dom idee. Wat moet je verschrikkelijk hard werken op die fiets. Door de cardan beweegt de motor alle kanten op wanneer je gas geeft, en zodra je het gas loslaat vliegt hij weer de andere kant op. Schakelen ging heel zwaar, en remmen zaten er voor mijn gevoel eigenlijk niet op.

Toen Baard me uitnodigde voor een rondje in het zijspan van de BMW kon ik natuurlijk niet weigeren. Jammer genoeg kan ik wegens omstandigheden even niet zelf motorrijden, dus een rondje in de bak was mooi meegenomen. De goede dingen eerst. De bak is zelf geveerd en heeft daarnaast ook nog eens een goed dik kussen. Dit helpt heel erg wanneer de berijder van de motor harder dan comfortabel over drempels gaat. Met mijn 1.80 pas ik prima in de bak, met zelfs nog wel wat ruimte voor een tas of iets dergelijks.

Eén van de voordelen van niet zelf hoeven te rijden is dat je ook nog eens wat zicht hebt voor de omgeving. Zo viel het me bijvoorbeeld op dat je heel veel bekijks hebt met een motor met zijspan. Ouders en kinderen kijken je na. Vrouwen kijken vragend of ze ook een rondje mogen (zo ook de huisgenote van Maarten).
En mocht je een keertje niemand in je span hebben dan passen er nog makkelijk 6 kratten bier in. Waarschijnlijk kan je dat aantal met een spanbandje nog wel verhogen tot een stuk of 8. Er zijn studentenauto’s waar er niet zoveel in passen…

Afbeelding 2: Genoeg ruimte voor 6 kratten bier en een Van Boven!

Ik kon het natuurlijk niet laten, en heb zelf ook nog een klein stukje gereden met Baard in de bak. En ik moet zeggen:

Wat kut.

Zodra je gas geeft trekt de hele combi naar rechts, laat je het gas los dan zwalk je als een echte dronken Duitser naar links. Het is maar goed dat de rem het niet al te goed deed, anders zou je elke keer dat je afremde achterstevoren staan. Al met al een unieke ervaring die ik niemand toewens.

Van Boven’s oordeel: 4 van de 5 sterren.

Rij-test (Baard)

Ik heb de twijfelachtige eer om het grootste deel van het rijden voor mijn rekening te nemen voor deze editie. Op het moment dat ik een motor ophaal bij de eigenaar vraag ik altijd even of er nog eigenaardigheden zijn of tips, de waslijst aan “dingetjes” bij de BMW was langer dan elke andere motor die ik ooit gereden heb; fijn.

Na weg te rijden bij Thomas liet de BMW gelijk al weten dat het geen gemakkelijke dag ging worden, hevig met de kop schuddend stoof ik voorbij de 30 km/h. Deze snelheid moet blijkbaar vermeden worden.  Bij het stoplicht aankomen merk ik dat (zoals door Thomas genoemd op de waslijst) de remmen ook niet je van het zijn, bij flink knijpen wordt het toch nog even spannend of ik midden op het kruispunt eindig of nog net ervoor. Eenmaal voor het stoplicht is het spelen met gas om de nog ietwat koude boxer aan te houden, tegelijkertijd zoekend naar hoe die gekke BMW knipperlichten ook alweer werken.

Het korte ritje naar Van Boven was eigenlijk al genoeg om me uit te putten maar dit is dus pas het begin van de test. Met Van Boven in het bakje is de combinatie gelukkig wat beter gebalanceerd, het schudden van het stuur is min of meer weg. Daarvoor krijg je natuurlijk wel een nog langere remweg terug door het extra gewicht. Wat opvalt is de hoeveelheid moeite die het kost om met een span als dit te rijden, het sturen vergt echt serieus veel kracht en evenzoveel denkwerk.

De bak hangt aan de rechterkant van de motorfiets, dit betekent dat bij bochten naar rechts gas bijgeven je helpt om de bocht door te gaan. Bochten linksom gaan daarbij beter als je juist afremt. Dit komt allemaal doordat de bak niet aangedreven of geremd is en zijn eigen massa en traagheid heeft. Als je remt wil de bak rechtdoor en als je gasgeeft wil de bak blijven staan. Kortom, als je nog nooit met een span hebt gereden kan je nogal akelig verrast worden in een bocht doordat het span zomaar rechtdoor wil.

Afbeelding 3: We dachten dat de dit wel een toepasselijk eindpunt zou zijn voor het span, maar uiteindelijk heeft ‘ie mijn hart gewonnen.

Naarmate je wat kilometers onder je riem hebt went het gelukkig en begin je handigheid te krijgen in het besturen van zo’n combinatie. Dit is ook het moment dat je meer kunt gaan genieten van het rijden en niet alleen maar doodsangsten uitstaat. Je merkt dan dat het blokje van zo’n BMW wel erg leuk is, het geluid maar ook het vermogen vind ik zeker niet teleurstellen. Daarnaast heb ik vernomen dat je ook wel wat bekijks hebt met zo’n ding, toch leuk!

Baard’s oordeel: 4 van de 5 sterren.

Bekijk hier de video van de test:

Het motocross evenement.

Op vrijdag 28 september had de motorsportcommissie de motocross en super enduro baan van MC Flevoland afgehuurd. In de ochtend ben ik met Milko in Hengelo een busje op gaan halen en zat het enthousiasme bij ons er al goed in.

We kregen enthousiaste berichten van leden en konden niet wachten tot we op circuit waren en konden gaan crossen.

Eerst hebben we met het busje de motor van Raymond opgehaald in de hoop dat hij hem nog ter plekke rijdend kon krijgen, want de motor was er mee gestopt. Eenmaal op de campus aangekomen ben ik in de auto gestapt bij Peter en Bjorn zodat Finn met Milko en Thomas mee kon rijden. Ik heb mijn crosser bij Peter op de aanhanger gegooid en richting Lelystad gingen we. Milko was samen met Thomas de bus in aan het laden met de trial motoren.

Toen we op het circuit aankwamen was het mooi te zien dat er al veel enthousiaste mensen klaar stonden om te crossen! We hebben naar mijn weten een mooie dag beleefd waar iedereen heerlijk heeft kunnen rijden en er zijn mooie foto’s gemaakt door Arnoud.

MC Flevoland vond het ook mooi om ons met de oudere motoren te zien en we zijn zeker welkom in de toekomst.

Het was een prachtige dag en we hopen het vaker te doen met de MSG!

Groet!

Mika

Lieve kleplezers,

Mijn oproep van de vorige Klep heeft gewerkt! Er heeft zich daadwerkelijk een nieuw vrouwelijk lid aangemeld bij de club! Dank voor alle mannen in leren pak op de motor met een kind van Bjorn en het alleen benoemen dat de kleur van de motor zo mooi is naast het huisje in Luxemburg. Leuke bijkomstigheid is dat de “dat zei je moeder ook”-grappen structureel minder geworden zijn. Mijn dank is groot.

Bij deze stel ik dan aan jullie voor, Charlotte: de incompetente bierflesjesopener!

Met een paar fanatieke MSG huisgenoten, en na een aantal leuke feestjes in een hottub en pyromane kampvuurtjes voor haar huis, zag ze de club niet meer als een stel dikkerdjes in een veel te klein badje die alleen maar over motoren kunnen kletsen, maar als een leuke groep mensen die met veel of weinig liefde iedereen met open armen ontvangt. Uiteindelijk na een paar hokavondjes te hebben bijgewoond en hierbij steeds gestalkt werd om lid te worden kon ze het gezeur niet meer aan en heeft zich ingeschreven. Vervolgens vonden ze wel iets anders om over te zeuren.

Toch is ze wel erg blij dat ze lid is geworden. Alle gezelligheid en gekke grappen waren doorslaggevend. Maar voor de knappe mannen hoefde ze het niet te doen. Dan had ze beter lid kunnen worden bij Linea Recta of Tartaros. Sorry jongens… Maar gelukkig wordt de MSG niet op het uiterlijk beoordeeld en hebben we haar hartje veroverd met “het laatste biertje”. Een terugkerend fenomeen binnen de club. Want als je wilt vertrekken, moet er altijd nog een laatste biertje gedronken worden. Gevolgd door nog een laatste biertje en voor je het weet sta je een uur later aan je 4^e laatste biertje.

Maar bij Charlotte duren deze laatste biertjes zo’n 2 uur, gezien ze het flesje niet kan openen zonder bieropener en dan 15 minuten staat te klungelen want die o zo behulpzame MSG’ers doen het liefst aan broekzak-bier-openen. Na heel wat hokavonden oefeningen en wel twintig tips en meningen is het haar nog steeds niet gelukt om een biertje te openen met een ander bierflesje. Uiteindelijk heeft de fanatieke aanmoediging en peptalk van mij de doorslag gegeven en is het haar na zo’n 10 avonden eindelijk gelukt! Dus is mijn opleiding ook nog een keer van pas gekomen bij de MSG. Helaas ervaart Charlotte ook de eenzaamheid van het niet-WB’er zijn tussen al die WB’ers. Al dat technische nietszeggende geneuzel is slaapverwekkend. Maar gelukkig heeft zij dezelfde tactiek van het knikken en fronsen ontdekt en heeft daarmee al heel wat hokavonden overleefd.

Ze weet nog nauwelijks iets van motoren en brommers. Haar tactiek is alle afkortingen en woorden met alleen klinkers negeren. Maar zou het niet veel makkelijker zijn dat we een woordenboek hebben met meest gebruikte MSG termen incl. motorplaatjes? Zodat niemand ooit meer de vraag stelt wat een frut frut is? Daarnaast denk ik dat een MSG-noob les betreffende het openen van biertjes ook wel op het lijstje mag. Charlottes bier-open-examen zal binnenkort gaan plaatsvinden inclusief overhoring over de beste techniek. Dus fase 1 binnen de club is bijna afgerond, het volgende onderdeel is het uit elkaar en in elkaar zetten van een motorfiets. Maar gelukkig is ze al wel erg goed in het openen van MSG stickers bij de kick-in, want daar hebben een aantal MSG’ers nog wel veel moeite mee.

Voor de nog steeds stalkende MSG’ers: ze gaat binnenkort wel een proefles doen voor haar motorrijbewijs. Maar ze moet tot Maart wachten voor haar examen, want dit jonge broekie is nog geen 20 en we weten allemaal dat A1 is als Max verstappen in een Lamborghini Aventador 12V (KA).

Maar ondanks dat ze nog geen rijbewijs heeft, niks van motoren weet, de knappen mannen bij de club toch wel mist en geen biertjes kan openen met een flesje, ben ik toch blij dat we weer een vrouw bij de club hebben! Een waardevolle toevoeging qua stickers plakken en verspreiden. Iedereen van ons is ooit ergens begonnen. En wees eerlijk iedereen knikt af en toe wel eens bij een woord waarvan ze nog steeds niet weten wat het betekend, of gebruiken het kratje om een biertje te openen om niet af te gaan als het niet lukt, of kunnen met hun dikke vingers geen stickers openen. Misschien willen er meer mensen meedoen aan de examens?

Liefs Nienke en Charlotte: de bijna competente bierflesopener.

Open trial

Beste MSG’ers,

Na een leuke intro van afgelopen jaar met de doegroep is er natuurlijk ook weer een open trial geweest. Na veel gepromoot en gestickerd te hebben op de intromarkt (in totaal in de duizenden) hoopten we op een goed bezochte open trial.

Op het eerste gezicht viel het echter erg tegen, voor de eerste groep van 3 uur waren er maar een man of 8. Niet wat we wilden natuurlijk. Maar we hadden nog hoop, de sjaars durfden immers geen colleges te skippen. En ja hoor, voor de groep van 6 uur begon het steeds drukker te worden. Een groot deel van de kiddo’s kwamen binnen, evenals veel anderen. Dit was wat we wilden.

Toen ook nog een groep MSG’ers langskwam was het helemaal gezellig. BBQ aan, biertje erbij, en iedereen die niet meer aan het rijden was had een groepje gevonden om mee te praten. Iedereen kreeg van ons een inschrijfformulier in de handen gedrukt, waarvan een aantal meteen werd ingevuld. De rest nam ze aan onder het motto: ik neem het wel mee naar huis. Dit jaar viel het ook op dat er best veel internationale mensen waren, waardoor Peter in het Engels extra goed zijn best moest doen om alles uit te leggen.

Achteraf dus een geslaagde open trial, die zeker niet mogelijk was zonder de hulp van Bjorn en de andere MSG’ers die kwamen helpen. Bedankt voor de hulp!

De MoCo

Tourtocht met de SmvG

Afgelopen 8 september heeft de MSG geholpen met het organiseren van de jaarlijkse tourtocht van de Stichting mobiliteit voor Gehandicapten (SmvG). Ditmaal ging de tourtocht door Twente en hebben wij een verzoek gekregen om mee te helpen met het uitzetten. De SmvG stichting houdt zich bezig met het (weer) mogelijk maken van motorrijden voor mensen met een lichamelijke handicap. Dit doen ze door middel van aanpassingen aan motoren en overleg met het CBR om rijtesten te regelen voor mensen die volgens de huidige wetgeving niet meer mogen rijden, maar dit misschien wel zouden kunnen. Ook vechten ze voor aanpassingen aan de wetgeving om te zorgen dat lichamelijk gehandicapten niet per direct worden afgekeurd voor het motorrijden, maar dat er wordt gekeken naar wat er nog wel kan.

In het begin van ons bestuursjaar werden wij gemaild of de MSG interesse had in het helpen organiseren van de tourtocht. Na het uitzoeken wat de SmvG inhield en waar ze voor staan hebben wij natuurlijk volmondig ja gezegd. Als bestuur hebben wij gezorgd voor een mooie route om te rijden en gezorgd dat we voor de lunch terecht konden in de sportkantine.

Zelf heb ik meegereden aan de rit als voorrijder van een klein groepje rijders. Achter mij aan reed een BMW R1150RT, die was omgebouwd tot driewieler, en twee Goldwing zijspannen. De rijders waren zelf niet meer in staat een tweewieler te rijden maar kunnen op deze manier nog steeds motorrijden. De route startte en eindigde bij Motorport in Hengelo, met een tussenstop op de campus. De andere groepen rijders hadden van tevoren de route gekregen en natuurlijk zijn er wat foutjes gemaakt, maar ik hoorde van iedereen dat ze het naar hun zin hebben gehad.

Al met al een geslaagde rit en heel wat mensen blij gemaakt en de SmvG heeft ook weer een hoop geld ingezameld om meer mensen te kunnen helpen.

Milko

Overgekookt

Dag lieve lezertjes,

Je kent het wel: het ene moment is je deadline nog weken vooruit het andere moment moet je overgekookt morgen af zijn en ben je niet meer in de gelegenheid zelf iets lekkers en origineels te bedenken. Vandaar dat ik vandaag in het thema ‘beter goed gejat dan slecht bedacht’ een recept voor een Afrikaans rundvleesstoofpotje voor jullie heb uitgekozen (van de blog van www.dutchovenshop.nl) (ik word niet gesponsord). En dan denk je, je maakt het je weer lekker makkelijk voor jezelf Junior. Nou nee daar heb je het mis, echt wat een ellende staat er op voedsel blogs (o.a. niet-metrische eenheden die ik even voor jullie heb omgerekend). Dat heb ik jullie toch weer mooi bespaard.

Stoofpotjes zijn natuurlijk ideaal voor het herfstkamperen, de wegen zijn hier toch niet zo interessant als in Luxemburg. Het kampvuur gaat dagelijks ruim op tijd aan, dus alle tijd om lekker te koken. Wie weet ga ik het recept dan voor jullie uit proberen.

Ingrediënten

• 1 kg rundvlees
• 6 st aardappel
• 1 teentje knoflook geperst
• 2 st ui gesneden
• 3 st wortel gesneden
• ⅓  bloemkool
• +/- 3gr. bruine suiker
• 100ml sinaasappelsap
• 125gr kaas geraspt
• olijfolie
• zout naar smaak
• peper naar smaak

Werkwijze

1. Snijd het vlees in stukjes.
2. Verhit een ruime hoeveelheid olie in een pan, bak het vlees totdat het bruin is en breng het op smaak met peper en zout.
3. Voeg de geperste knoflook en gesneden uien toe aan het vlees in de pan.
4. Als derde laag doe je de stukjes aardappelen erbij.
5. Gooi als laatste de groenten, bruine suiker en sinaasappelsap in de pan en laat het geheel zo’n 1,5 a 2 uur sudderen. Neem af en toe een kijkje onder de deksel om ervoor te zorgen dat het goedje niet droogkookt. Let op: roeren is doodzonde nummer één!
6. Strooi wat geraspte kaas over de potjiekos, vlak voordat je deze serveert.

Eet smakelijk en tot herfstkamperen, of winterkreperen!

Patrick

Ledenlijst

Voor de actuele ledenlijst, klik hier!
Eigen gegevens wijzigen kan hier ook!

Agenda